Για τη σειρά είπαν :
Σπάνια (πλέον) ένα τηλεοπτικό προιόν
καταφέρνει να αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από το σύνολο των τηλεκριτικών
της χώρας μας, δεδομένης της υποκουλτούρας και της φτήνιας των
περισσότερων προγραμμάτων στις μέρες μας. Όταν όμως αυτό συμβαίνει είναι από μόνο
του είδηση εκτός κι αν μιλάμε για το ''Νησί'', οπότε οι καλές κριτικές είναι
-σχεδόν- μονόδρομος. Και πώς να μην είναι αφού πρόκειται για μια εξαιρετική
παραγωγή που όσο ''ψείρας'' κι αν είσαι δύσκολα βρίσκεις κάποιο αρνητικό
στοιχείο να επισημάνεις. Ας δούμε, λοιπόν, πως υποδέχτηκαν γνωστοί κριτικοί της
τηλεόρασης τη φιλόδοξη αυτή παραγωγή:
- Πόπη Διαμαντάκου - Φαινόμενα - εφημερίδα ΤΑ
ΝΕΑ
Ο ρόλος του µικρού Δηµήτρη
που οδηγείται στην εξορία της Σπιναλόγκας συμπύκνωνε όλη τη δύναµη και τα
νοήµατα του «Νησιού», σε ένα επεισόδιο που ξεπέρασε κάθε µας προσδοκία. Θα
σταθούµε σε µια στιγµή από το πρώτο επεισόδιο του «Νησιού» που ράγισε τις
τηλεοπτικές οθόνες. Στο βλέµµα ενός παιδιού, στο δάκρυ του, σε δυο σκηνές του
µικρού Δηµήτρη ρόλος έξοχος ενός 10χρονου παιδιού, που προσβάλλεται από
λέπρα στη βουβή λαχτάρα του για τη ζωή που του αρνείται η φοβική κοινωνία
της εποχής. Σε αυτά συµπυκνώθηκε όλο το βάρος των µηνυµάτων της σειράς που
όµοιά της δεν έχουµε ξαναδεί στην ελληνική τηλεόραση.
Ποιος δεν ρίγησε βλέποντας τα συναισθήματα ενός τροµαγµένου αγοριού, καταδικασµένου να κρύβει την «ντροπή» του, τα σηµάδια της λέπρας στα πόδια του, να δέχεται τις κοροϊδίες των συνοµηλίκων του γιατί αρνείται να γδυθεί και να κολυµπήσει µαζί τους.
Και ποιος δεν συγκινήθηκε βλέποντάς το να «κλέβει» µια στιγµή, µόνο µια στιγµή ελευθερίας, όταν πια η αποκάλυψη του µυστικού του στον έλεγχο που έκαναν οι γιατροί στο σχολείο σηµαίνει λύτρωση και την ίδια στιγµή καταδίκη. Ολη η ιστορία που αφηγείται η Βικτόρια......Χίσλοπ ήταν εκείνη η µια µόνο στιγµή ζωής του Δηµήτρη, λίγο πριν ξεκινήσει για την εξορία, µπροστά στη θάλασσα, µε το Νησί να του φράζει τον ορίζοντα.
Τον βλέπουµε να βγάζει τα ρούχα του ένα ένα, αυτά που αρνιόταν να αποχωριστεί όσο έκρυβε το µυστικό του. Ο φακός αποτυπώνει την τραγική φιγούρα του 10χρονου αγοριού, που προβάλλει γυµνή και ευάλωτη µε φόντο το Νησί.
Ενα τόσο δα αγοράκι και σηκώνει όλο το βάρος ενός άσχηµου και τροµαγµένου κόσµου.
Και µετά βουτάει ολόκληρος στη θάλασσα, να του κρύψει εκείνη τη θέα στο Νησί, εκείνη που σε λίγο θα τον χώριζε για πάντα απ ό,τι αγαπούσε. Κρατήσαµε την ανάσα µας. Ολόκληρη η ανθρώπινη τραγωδία καθρεφτίστηκε για µια στιγµή στην αγορίστικη λαχτάρα.
Δεν ήταν µελό. Ηταν µια στιγµή µεγαλείου όπου η τέχνη της κάµερας, ο πολιτισµός των συναισθηµάτων, η ανθρώπινη ψυχή και η δύναµη της τηλεόρασης είχαν για πρώτη φορά την ιδανική συνάντηση. Ο πολιτισµός ήταν εκεί µε όλη τη φρίκη του και όλη την οµορφιά του.
Σπουδαία η δουλειά της Μιρέλας Παπαοικονόµου στο σενάριο της σειράς. Απογειώνει την ιστορία του βιβλίου, «ξετρυπώνει» σκηνές και συναισθήµατα, που δηµιουργούν τις γέφυρες της µνήµης, της ανθρωπιάς και της συνείδησης ανάµεσα στο κοινό και τις εικόνες. Η σκηνή που η δασκάλα, η Ελένη, διαβάζει στην αυλή του σχολείου ενώ τα παιδιά παίζουν εκείνο το παµπάλαιο, ξεχασµένο παιχνίδι «αλάτι χοντρό, αλάτι ψιλό...», µνήµη παιδικής ξεγνοιασιάς µιας άλλης εποχής. Μια από τις στιγµές που «δένουν» την ιστορία µε την ελληνική πραγµατικότητα.
Τι να πρωτοθυµηθούµε από αυτό το πρώτο επεισόδιο, όπου η δουλειά του σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη και οι ερµηνείες ξεπερνούσαν τις προσδοκίες.
Η Κατερίνα Λέχου απέπνεε ένταση και συναίσθηµα, µε τις φορτισµένες σιωπές του ο έξοχος Στέλιος Μάινας έπαιρνε τον θεατή µαζί του, αλλά πάνω απ όλα τα παιδιά, ο καταπληκτικός Μάνος Τσαγκαράκης, ο Δηµήτρης Λεµονιάς που ράγισε καρδιές και οι Αναστασία Τσιλιµπίου και Ιφιγένεια Τζόλα, που κάνουν τις κόρες της Ελένης, Μαρία και Αννα αντιστοίχως, ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη.
Ποιος δεν ρίγησε βλέποντας τα συναισθήματα ενός τροµαγµένου αγοριού, καταδικασµένου να κρύβει την «ντροπή» του, τα σηµάδια της λέπρας στα πόδια του, να δέχεται τις κοροϊδίες των συνοµηλίκων του γιατί αρνείται να γδυθεί και να κολυµπήσει µαζί τους.
Και ποιος δεν συγκινήθηκε βλέποντάς το να «κλέβει» µια στιγµή, µόνο µια στιγµή ελευθερίας, όταν πια η αποκάλυψη του µυστικού του στον έλεγχο που έκαναν οι γιατροί στο σχολείο σηµαίνει λύτρωση και την ίδια στιγµή καταδίκη. Ολη η ιστορία που αφηγείται η Βικτόρια......Χίσλοπ ήταν εκείνη η µια µόνο στιγµή ζωής του Δηµήτρη, λίγο πριν ξεκινήσει για την εξορία, µπροστά στη θάλασσα, µε το Νησί να του φράζει τον ορίζοντα.
Τον βλέπουµε να βγάζει τα ρούχα του ένα ένα, αυτά που αρνιόταν να αποχωριστεί όσο έκρυβε το µυστικό του. Ο φακός αποτυπώνει την τραγική φιγούρα του 10χρονου αγοριού, που προβάλλει γυµνή και ευάλωτη µε φόντο το Νησί.
Ενα τόσο δα αγοράκι και σηκώνει όλο το βάρος ενός άσχηµου και τροµαγµένου κόσµου.
Και µετά βουτάει ολόκληρος στη θάλασσα, να του κρύψει εκείνη τη θέα στο Νησί, εκείνη που σε λίγο θα τον χώριζε για πάντα απ ό,τι αγαπούσε. Κρατήσαµε την ανάσα µας. Ολόκληρη η ανθρώπινη τραγωδία καθρεφτίστηκε για µια στιγµή στην αγορίστικη λαχτάρα.
Δεν ήταν µελό. Ηταν µια στιγµή µεγαλείου όπου η τέχνη της κάµερας, ο πολιτισµός των συναισθηµάτων, η ανθρώπινη ψυχή και η δύναµη της τηλεόρασης είχαν για πρώτη φορά την ιδανική συνάντηση. Ο πολιτισµός ήταν εκεί µε όλη τη φρίκη του και όλη την οµορφιά του.
Σπουδαία η δουλειά της Μιρέλας Παπαοικονόµου στο σενάριο της σειράς. Απογειώνει την ιστορία του βιβλίου, «ξετρυπώνει» σκηνές και συναισθήµατα, που δηµιουργούν τις γέφυρες της µνήµης, της ανθρωπιάς και της συνείδησης ανάµεσα στο κοινό και τις εικόνες. Η σκηνή που η δασκάλα, η Ελένη, διαβάζει στην αυλή του σχολείου ενώ τα παιδιά παίζουν εκείνο το παµπάλαιο, ξεχασµένο παιχνίδι «αλάτι χοντρό, αλάτι ψιλό...», µνήµη παιδικής ξεγνοιασιάς µιας άλλης εποχής. Μια από τις στιγµές που «δένουν» την ιστορία µε την ελληνική πραγµατικότητα.
Τι να πρωτοθυµηθούµε από αυτό το πρώτο επεισόδιο, όπου η δουλειά του σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη και οι ερµηνείες ξεπερνούσαν τις προσδοκίες.
Η Κατερίνα Λέχου απέπνεε ένταση και συναίσθηµα, µε τις φορτισµένες σιωπές του ο έξοχος Στέλιος Μάινας έπαιρνε τον θεατή µαζί του, αλλά πάνω απ όλα τα παιδιά, ο καταπληκτικός Μάνος Τσαγκαράκης, ο Δηµήτρης Λεµονιάς που ράγισε καρδιές και οι Αναστασία Τσιλιµπίου και Ιφιγένεια Τζόλα, που κάνουν τις κόρες της Ελένης, Μαρία και Αννα αντιστοίχως, ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη.
- Μαρίνα Πετρούτσου - Ζαπ Ζαπ - εφημερίδα
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Άκρως εντυπωσιακή η
πολυδιαφημισμένη πρεμιέρα του «Νησιού» προχθές στο ΜΕΓΚΑ. ΖΑΠ Πάνω από 3,5
εκατομμύρια τηλεθεατές καθήλωσε από το πρώτο επεισόδιο η τηλεοπτική, με
κινηματογραφικές προδιαγραφές αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, μεταφορά του
μυθιστορήματος της Βικτόρια Χίσλοπ, αποδεικνύοντας ότι το κοινό, αν και
εθισμένο στο σκουπιδομάνι που το ταΐζουν τα κανάλια τον τελευταίο καιρό με τη
δικαιολογία της οικονομικής κρίσης, περιμένει σαν μάννα εξ ουρανού τις καλές
δουλειές. ΖΑΠ Ούτε το «Νησί» θα γλιτώσει από την υπερβολή της
μεσημεριανοαπογευματινής ζώνης. ΖΑΠ Μέχρι και η Τατιάνα Στεφανίδου στην εκπομπή
της, λίγο πριν μας εξηγήσει ποια είναι τα χρώματα της μόδας στα κραγιόν, ποιες
διάσημες τα φοράνε κ.ο.κ. κάνοντας άμεση αναφορά στην ιστοσελίδα της που
φιλοξενεί το θέμα (έξις δευτέρα φύσις), ασχολήθηκε με την πρεμιέρα του
«Νησιού», προβάλλοντας αποσπάσματα με συνεντεύξεις των ηθοποιών που είχαν
μιλήσει στους «Πρωταγωνιστές» του Στ. Θεοδωράκη. ΖΑΠ Είναι τέτοια η δυναμική
της νέας αυτής φιλόδοξης παραγωγής, που σου λένε, κολλάμε κι εμείς από δίπλα και,
πού ξέρεις, όλο και κάποια μοναδίτσα θα τσιμπήσουμε... ΖΑΠ Στραπάτσο έπαθαν τα
προγράμματα των άλλων καναλιών που βρέθηκαν απέναντι από το «Νησί». Τον ουρανό
σφοντύλι είδε η νιόπαντρη Καγιά! ΖΑΠ Σε λίγο, όσο θα εξελίσσεται η υπόθεση και
θ' αυξάνεται το ενδιαφέρον των τηλεθεατών, τα υπόλοιπα κανάλια κάθε Δευτέρα από
τις δέκα έως τις έντεκα θα παίζουν μόνο επαναλήψεις. ΖΑΠ Μη σας πω ότι μπορεί
να βγάζουν κάρτα «Κλειστόν για μια ώρα λόγω Νησιού».
- Γιώτα Δημητρακοπούλου - Opinions -
Enimerosi24.gr
Δεν θα πρωτοτυπήσουμε. Πραγματικά αποκάλυψη το «Νησί» και especially η ερμηνεία της Κατερίνας Λέχου. Όλη η παραγωγή, power στην TV. Αν και μεταξύ μας, θα το προτιμούσαμε να το κάναμε watch στο σινεμά… Αυτά τα breaks για διαφημίσεις με φάτσα κάρτα στη μούρη σου ξαφνικά τους χορηγούς, μας γονάτισαν!
Ενώ για το βιβλίο είπαν :
· "Ένα
υπέροχο μυθιστόρημα που καθηλώνει, μία πολύ συγκινητική και γεμάτη αισιοδοξία
ιστορία. Ένα απίθανο ταξίδι... Πρέπει οπωσδήποτε να μεταφερθεί στη μεγάλη
οθόνη". Γιώργος Παπατριανταφύλλου, Kiss FM
· "Εξωτικό
περιβάλλον, πειστική απεικόνιση, χρώματα κι αρώματα εξωτικά. Η Χίσλοπ
σκιαγραφεί χαρακτήρες, δεν κάνει καρικατούρες. Ό,τι πρέπει για να γίνει
ταινία". Λώρη Κέζα, Βήμα
· "Ένα
Μπεστ Σέλλερ για τη Σπιναλόγκα που έκανε τους κριτικούς να μιλάνε για νέο Μαντολίνο
του Λοχαγού Κορέλι". Μανώλης Πιμπλής, Τα Νέα
· "Το Νησί
έχει όλα τα συστατικά για να είναι το απόλυτο καλοκαιρινό ανάγνωσμα: αβάστακτα
μυστικά, καταδικασμένες ζωές, οικογενειακές τραγωδίες, πάθη..." Αγγελική
Μπιρμπίλη, Athens Voice
· "Μέσα από
την πραγματικά πλούσια αφηγηματική τέχνη της συγγραφέως δίνεται με εξαιρετική
ευαισθησία, λεπτότητα και μέτρο σε όλες της τις διαστάσεις η ιστορία της
Σπιναλόγκας και των ιδιαίτερων κατοίκων της, των έγκλειστων ασθενών από τη νόσο
του Χάνσεν. Το βιβλίο είναι ένα μήνυμα ζωής, αισιοδοξίας και ελπίδας. Ένα
σάλπισμα μάχης ενάντια στις κοινωνικές προκαταλήψεις και τον εγωκεντρικό
ατομισμό, σε όλα τα επίπεδα. Μέσα στις γραμμές του βρήκα εικόνες, χρώματα και
αρώματα της ιδιαίτερης πατρίδας μου". Μαρία Δαμανάκη
· "Τόσο
ρεαλιστικό, καλογραμμένο και τόσο ανθρώπινο, ώστε να συμπάσχει κανείς με τους
ήρωες - κάποιες φορές μέχρι δακρύων..." Πάρης Κορμάρης, Vogue
· "Μια
ιστορία για τη δύναμη ψυχής". Έλενα Καΐτσα, 7 Μέρες TV
· "Ένα
εξαιρετικό μυθιστόρημα". Ρόη Γενεράλη, Celebrity
· "Ένα
βαθιά αισιόδοξο βιβλίο. Η σκιά του θανάτου που μοιάζει να το κυκλώνει
απειλητικά, μετουσιώνεται με φυσικό τρόπο σ'ενα υμνητικό τραγούδι για την
αναζήτηση της αγάπης, τη δύναμη της ανθρώπινης φύσης και την ομορφιά της
ζωής".
Γιώργος Καρουζάκης, LIFO
Γιώργος Καρουζάκης, LIFO
· "Ένα
λογοτεχνικό ταξίδι που συναρπάζει". Κατερίνα Μανανεδάκη, TV Zapping
· "Μια πολύ
ενδιαφέρουσα ιστορία. Η έκπληξη της χρονιάς!" Δημήτρης Αγγελίδης,
Έψιλον
· "Ύμνος
στη ζωή και προτροπή αγάπης για τον άνθρωπο. Με τρυφερότητα και ευαισθησία
αναδεικνύει τη Σπιναλόγκα σε χώρο ανθρώπων που πάλλονταν και ήθελαν τη ζωή. Ό
λόγος της λιτός, πειστικός, διεισδυτικός. Ο αναγνώστης μαθαίνει ότι τη ζωή δεν
την οριοθετούν οι δυσκολίες και οι αντιξοότητες αλλά η αγάπη και η αλληλεγγύη.
Η Σπιναλόγκα γίνεται σύμβολο αυτής της αγάπης". Φώτης Κουβέλης
· "Μυστικά,
αποκαλύψεις, κατεστραμμένες ζωές σ'ένα μυθιστόρημα που σε κερδίζει
σελίδα-σελίδα".
Γιόλα Αργυροπούλου, Tηλέραμα
· "Ένας
ύμνος και ένα εγκώμιο για την κρητική λεβεντιά, το κρητικό φιλότιμο, την
κρητική φιλοξενία και αυθορμητισμό..." Κωστής Μαυρικάκης,
Χανιώτικα ΝέαΓιόλα Αργυροπούλου, Tηλέραμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου